ภูมิปัญญาการบริโภคพืชอาหารป่าในชุมชนสะลวง–ขี้ เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงผสมผสานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมฐานข้อมูลภูมิปัญญาการบริโภคพืชอาหารป่า และพยากรณ์ ปัจจัยทีมีอิทธิพลต่อการบริโภคพืชอาหารป่ าของประชาชน กลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนในชุมชนสะลวง–ขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 301 ครัวเรือน และผู้มีส่วนได้เสีย จำนวน 8 คน รวบรวมข้อมูลโดยการวิจัยเอกสาร แบบสอบถาม การสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์ การถดถอยพหุ การวิเคราะห์แบบอุปนัย และการวิเคราะห์หากระบวนทัศน์ ผลการศึกษา พบว่า ภูมิปัญญาการบริโภค พืชอาหารป่ าของประชาชนสะท้อน (1) การแสวงหาตามฤดูกาล (2) รูปแบบการปรุงตำรับอาหารและการบริโภค และ (3) การเพิ่มมูลค่าพืชอาหารป่ า โดยประชาชนบริโภคพืชอาหารป่ ารวมเฉลี่ยระดับน้อย (ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.23±0.64) เมื่อวิเคราะห์อำนาจการพยากรณ์การบริโภคพืชอาหารป่ าของประชาชน มีตัวแปรที่สามารถอธิบายความผันแปรการ บริโภคของประชาชน 1 ตัวแปรย่อย ได้แก่ การมีส่วนร่วมเพื่อการอนุรักษ์พื้นที่ผลิตพืชอาหารป่ าโดยร่วมกันพยากรณ์ การบริโภคพืชอาหารป่ าของประชาชนได้ร้อยละ 27.6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ทั้งนี้ประชาชนเสนอแนะให้ มีการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ และการให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้ประโยชน์พืชอาหารป่ าผ่านกลุ่มสตรีแม่บ้าน อันจะช่วย สนับสนุนการคงอยู่ของภูมิปัญญาพืชอาหารป่ า