ผลของการกักตัวอยู่บ้านในระหว่างการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019 ต่อการมีกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการกักตัวอยู่บ้านในระหว่างการแพร่ระบาดของ COVID-19 ต่อ การมีกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักศึกษามหาวิทยาลัย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จำนวน 240 คน งานวิจัยนี้ใช้แบบสอบถามออนไลน์ที่ให้กลุ่ม ตัวอย่างนึกย้อนกลับไปในช่วงก่อนกักตัว (ก่อนที่จะมีการแพร่ระบาดของ COVID-19) และในช่วงระหว่างกักตัว (ระหว่างทีมีการแพร่ระบาดของ COVID-19) เพื่อประเมินระดับของการมีกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมการบริโภค ่ อาหารของตนเอง มีวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ Wilcoxon Signed Ranks Test ผลการศึกษาพบว่าการกักตัวอยู่บ้าน ส่งผลลบต่อระดับกิจกรรมทางกายในทุกระดับ (114.92 VS 80.22 ; z=-5.25, p<0.01) นอกจากนี้แล้ว ยังส่งผล ให้กลุ่มตัวอย่างมีจำนวนชั่วโมงในการนั่งแต่ละวันและคะแนนพฤติกรรมการบริโภคอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพเพิ่มสูง ขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (71.50 VS 100.66, z=-3.14, p<0.01 และ 67.67 vs 87.22; z=-9.14, p<0.01) ตามลำดับ แสดงให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่างมีรูปแบบการบริโภคอาหาร (ชนิดของอาหาร การรับประทานอาหารเกินความต้องการโดยไม่สามารถควบคุมได้ อาหารว่างระหว่างมื้อ และจำนวนอาหารมื้อหลัก) ที่ไม่ดีต่อสุขภาพในระหว่างการ กักตัว ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการรับประทานเพื่อให้คลายความวิตกกังวลหรือความเบื่อหน่าย แรงจูงใจที่จะรับประทาน อาหารที่ดีต่อสุขภาพลดลง และรับประทานอาหารตามอารมณ์มากขึ้น อย่างไรก็ตาม การดื่มแอลกอฮอล์อย่างหนัก ลดลง ทั้งนี้อาจเป็นผลมาจากการทีกลุ่มตัวอย่างไม่ได้อยู่ล้อมรอบด้วยบุคคลที ่ ดื่มแอลกอฮอล์ (มีการชักชวนกันดื่มน้อย ่ ลง) ผลการสำรวจชี้ให้เห็นถึงผลกระทบจากมาตรการกักตัวอยู่บ้านต่อกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมการบริโภค อาหาร โดยระยะเวลาที่ใช้ในการนั่งและการบริโภคอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ บ่งชี้ถึง การมีวิถีชีวิตแบบเนือยนิ่งมากขึ้น