ปัญหาและสาเหตุของการตายด้วยโรคพิษสุนัขบ้าในประเทศไทย ปี 2546-2552

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ ของการศึกษานี้เพื่อศึกษาปัญหาการกวาดล้างและสาเหตุการตายด้วยโรคพิษสุนัขบ้าในคน ของประเทศไทย โดยการศึกษาระบาดวิทยา จากบัตรรายงาน 506 รายงานการสอบสวนโรคเฉพาะราย ในรอบ 7 ปี ระหว่างปี 2546-2552 ศึกษานโยบายและการนำยุทธศาสตร์กวาดล้างโรคพิษสุนัขบ้าให้หมดไป ปี 2563และศึกษาย้อนหลังงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับโรคพิษสุนัขบ้า ผลการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า สถานการณ์โรคพิษสุนัขบ้าของประเทศไทย ประสบผลสำเร็จในระดับควบคุม (contol) ที่มีอุบัติการณ์ (incidence) และความชุก (prevalence) ของการเกิดโรคลดลงแต่ไม่สามารถกวาดล้างโรคพิษสุนัขบ้าให้หมดไปได้เนื่องจาก 1. ปัจจัย ด้านประชาชน ผู้ป่วยไม่ได้รับการรักษาที่เหมาะสม เนื่องจากตัวผู้สัมผัสโรคเสียชีวิตจากการไม่ดูแลบาดแผลและไม่ได้ฉีดวัคซีน เนื่องจากขาดความรู้ ขาดความตระหนักถึงความรุนแรงของโรค เชื่อถือแพทย์พื้นบ้าน และ มีฐานะยากจนไม่มีค่าเดินทางไปรับการรักษา 2. ปัจจัยด้านการบริการสาธารณสุข มีปัญหาการ ขาดแคลน อิมมูโนโกลบูลินสำหรับป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า และปัญหาเรื่องการสื่อสารระหว่างผู้ให้บริการกับผู้รับบริการ 3. ปัจจัยค้านการควบคุมโรคในสัตว์ มีความส้มเหลวในการฉีดวัคซีนป้องกันโรคในสุนัขทั้งในพื้นที่ปกติและในพื้นที่ที่มีผู้ป่วย/ตายด้วยโรคพิษสุนัขบ้าในระยะ 5 กิโลเมตรรอบพื้นที่เกิดโรค ปัญหาสุนัขจรจัดมีจำนวนมาก ขึ้น การไม่รู้จำนวนสุนัขที่แน่นอนทำให้ไม่สามารถวางแผนควบคุมโรค ไม่มีการควบคุมการเคลื่อนย้ายสุนัขและแมวเข้าและออกในพื้นที่ และปัญหาการเฝ้าระวังโรคพิษสุนัขบ้าในสัตว์เนื่องจากจำนวนหัวสัตว์ที่ส่งตรวจโรคพิษสุนัขบ้าน้อยลง ประชาชนไม่รู้สถานที่ส่งตรวจ ไม่รู้วิธีการตัดหัวสุนัข มีค่าใช้จ่ายสูงในการส่งตรวจและ 4. ปัญหาด้านการจัดการในการนำยุทธศาสตร์และนโยบายการกวาดล้างโรคพิษสุนัขบ้าไปปฏิบัติระดับ ท้องถิ่น ปัญหาต่างๆเหล่านี้ควรได้รับการแก้ไขก่อนนโยบายการกวาดล้างโรคพิษสุนัขบ้าในปี 2563 จะเป็นความจริง