ความต้านทานของลูกน้ำยุงลาย Aedes aegypti Linnaeus (Diptera: Culicidae) ต่อสารทีมีฟอส

ผู้แต่ง

  • วาสนา สอนเพ็ง ภาควิชาพืชศาสตร์และทรัพยากรการเกษตร มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • สุภาณี พิมพ์สมาน ภาควิชาพืชศาสตร์และทรัพยากรการเกษตร มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • สมศักดิ์ อรรฆศิลป์ สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 อุบลราชธานี

คำสำคัญ:

ความต้านทาน, ทีมีฟอส, ยุงลาย

บทคัดย่อ

ได้ทำการศึกษาความด้านทานของลูกน้ำยุงลาย (Aedes aegypi Linacus) ต่อสาร temephos โดยเตรียมสารละลาย temephos ที่ระดับความเข้มข้น 0.02 มิลลิกรัมต่อลิตร ทดสอบตามวิธีการที่เป็นมาตรฐานขององค์การอนามัยโลกกับลูกน้ำยุงลายที่เก็บจากเขตเทศบาลเมือง 7 จังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือระหว่างเดือนเมษายนถึงเดือนมิถุนายน 2549 ผลการศึกษา พบว่า ลูกน้ำยุงลายสายพันธุ์อุบลราชธานี ศรีสะเกษยโสธร อำนาจเจริญ และกาฬสินธุ์มีความไวต่อสารเคมีในระดับสูง เมื่อนำลูกน้ำยุงลายระยะที่ 4 ทั้ง 7 สาย พันธ์ ทดสอบกับสารละลาย temephos ที่ระดับความเข้มข้นต่าง ๆ กัน เพื่อศึกษาค่า LC50 และ LC95 พบว่า ลูกน้ำยุงลายสายพันธุ์มุกดาหารมีค่า LC50 และ LC95 สูงที่สุดคือ 0.01154 และ 0.0296 มิลลิกรัมต่อลิตร ส่วน ค่าความต้านทานต่อสาร temephos ของลูกนำยุงลายสายพันธุ์ภาคสนาม เปรียบเทียบกับลูกนำยุงลายสายพันธุ์มาตรฐาน พบว่า ที่ระดับ LC50 และ LC95 ลูกนน้ำยุงลายสายพันธุ์มุกดาหารมีค่าความต้านทานสูงที่สุด คือ 12.68และ 11.93 เท่า จึงสามารถสรุปได้ว่า ลูกน้ำยุงลายสายพันธุ์มุกดาหารมีความด้านทานต่อสาร temephos ดัง นั้นจึงควรทำการศึกษาติดตามการด้านทานต่อสาร temephos ที่ใช้ในการควบคุมลูกน้ำยุงลายอย่างต่อเนื่อง ผลการศึกษาข้างต้นสามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการพิจารณาเลือกใช้สารเคมีกำจัดแมลงให้เหมาะสมตามสภาพพื้นที่ อันจะนำไปสู่การจัดการควบคุมโรคไข้เลือดออกที่มีประสิทธิภาพต่อไป

Downloads

Download data is not yet available.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-01-24

วิธีการอ้างอิง

ฉบับ

บท

นิพนธ์ต้นฉบับ

บทความที่มีผู้อ่านมากที่สุดจากผู้แต่งเรื่องนี้